Δημοσιογραφική έρευνα-Επιμέλεια-Ρετουσάρισμα
Ιωάννης Μιχ. Δογάνης
Συνταξιούχος Βιβλιοθηκάριος
http://topaliorethemnos.blogspot.com/
ΣΚΟΥΛΗ ΜΠΑΜΠΑΣ
Φωτό απο Ρεθεμνιώτικα Νέα
Τρίτη, 28 Δεκεμβρίου 2010
Περνούμε τα πρωτα χρόνια της Κρητικής Ελευθερίας.
Ζούμε την περίοδο της Κρητικής Αυτονομίας.
Οι Τούρκοι στο Ρέθυμνο,με τα κτυπητά κόκκινα φέσα τους και τη κατακόκκινη ζώνη τους και πολλές φορές και με κτυπητά ροζ πουκάμισα,φαίνονται στο Με'ι'ντάνι,περισσότεροι από τους Ρωμηούς.
Ίσως και να μη ήσαν και η πλειονότης των,να οφείλετο μόνο στα κτυπητά χρώματα της φορεσιάς των.
Ένας γέρος Τούρκος,εβδομηντάρης,πρωί πρωί,στου Αλή Α'ι'τζή τη Βρύση τη γωνία του δρόμου που πάει σήμερο προς την Εθνίκη Τράπεζα,απο την μεργιά της Κεντρικής αγοράς μοιράζει ψωμί σε καμιά δεκαριά αδέσποτους σκύλους και μεταλλίκια (λεπτά) σε διάφορα παιδιά που τον περιτριγύριζαν.
Μπες μεταλλίκ σκουλί μπαμπά έλεγαν τα παιδιά και κείνος έβγαζε από την τσέπη του, μεταλλίκια και τα σκοπούσε στα παιδιά.
Άνοιγε ύστερα τη βρύση και πότιζε τους σκύλους.
Και σε λίγο ακολουθούμενος από σκύλους και παιδιά εξηκολουθεί το δρόμο του.
Μετριού αναστήματος,ήταν ο Σκουλή Μπαμπας.
Ιερωμένος,φορούσε γύρω στο φέσι του, άσπρο σάρ'κι.
Μελαχρινός,με γένια αραιά.
Για φόρεμα φορούσε ένα καλοφερικό μονοκόματο αντέρι,που φενόνταν,σαν καμωμένο από πάπλωμα,με κλαδωτό ύφασμα.
Ξεκάλτσωτο,με παντούφλες,ακουμούσε πάνω σε μια ψηλή ακουμπίστρα, πούμιαζε με δεκανίκι.
Αποζούσε,από μια υψηλόφρονη ζητιάνα.
Γιατί ο Σκουλή Μπαμπάς ζητούσε χρήματα μόνο από πλούσια σπίτια και μαγαζιά.
Ε!και τι εξαιρετικό είχε για να τον περιγράψωμε σήμερο.
Ο Σκουλή Μπαμπάς,οτι χρήματα,τρόφημα και ρούχα μάζευε,από τους πλούσιους,τα μοίραζε σε άρρωστους φτωχούς.
Έδιδε ακόμα,σε φτωχά παιδιά και σε αδέσποτους σκύλους.
Τα μπεγόσπιτα,φοβούνταν και σεβόντουσαν,τον καλόγηρο αυτό.
Ήξεραν,πως η φτωχολογιά τον θεωρούσε προστάτη.
Ήξεραν ακόμα,πως χωρίς να 'ναι εκβιαστής,είχε το χάρισμα της πειθώ.
Και ο Σκουλή Μπαμπάς πετύχενε στο σκοπό του.
Έτσι ο γέρως αυτός φτωχός καλόγηρος,ήταν μια ολόκληρη φιλανθρωπική οργάνωση.
Ο έχων δυο χιτώνας,δότω το μη έχοντι τον ένα.
Ασθενής ημίν και ήλθατε προς με.
Εδίψασα και μη εδώσατε να πιώ.
Σ' αυτές τις ηθικές αρχές κινούνταν ο Σκουλή Μπαμπάς.
Στη μέριμνα του αυτή για τους ανήμπορους,έβαζε μέσα και τους αδέσποτους σκύλους.
Και αυτοί δυστηχείς ήταν.
Το σπίτι του λίγο διέφερε από το πιθάρι του Διογένους.
Και αποταμίευμα δεν είχε.
Οτι μάζευε το 'διδε.Για δικό του,κρατούσε λίγο ψωμί και λίγο φα'ί'.
Δεν ξέρω τι θα έκανε ο Σκουλή Μπαμπάς αν ήτο μπέης με τσιφλίκια.
Κάνει τον άνθρωπο τόσο εγωιστή το χρήμα,ώστε δεν αποκλείεται ο ίδιος αυτός αλτρο'ι'στής,να ήταν,ως πλούσιος αδιάφορος προς την φτώχια και την αρρώστια του συνανθρώπου του.
Τον κρίνομε,ως φτωχό καλό γέρο.Ως ζητιάνο,που μάζευε για να κάνει ελεημοσήνες.
Και στην ψυχή αυτού του φτωχού,βρίσκομε,τον θρίαμβο της Χριστιανικής Ηθικης.
Βρίσκομε,τον αφανή ήρωα του σοσιαλισμού.
Τον άγνωστο μεταλλουργό,που στο διάβα του,τα ράκη που σκέπαζαν το σώμα του,έκριβαν από τους διαβάτες,το ψυχικό του μεγαλείο.
Ήταν ο Άγνωστος,συνάνθρωπος.
Η αρχή του μη γνωτώ η δεξιά σου,τι ποιεί η αριστερά σου.
Μπορούσε,ο Σκουλή Μπαμπάς,να ανοίξει ένα Γραφείο.
Μπορούσε,να εξοικονομεί ρούχα και χρήματα και συνδιάζων το... τερπνόν μετά του ωφελήμου,να την περνά φράγκα,χάρις εις την... ασθένεια του πλησίον.
Μα ο άγνωστος συνάνθρωπος,εφρόντιζε,για τους αλλους,θυσιάζων τον εαυτό του.
Μα αφού ζούσε,μέσα σε ένα κατόι,αφού δεν είχε δουλειά,αφού δεν είχε τίποτα τι εθυσίαζε.Εθυσίαζε τον οβωλόν της χήρας,εκεί που άλλοι,δεν δίνουν μέρος του περισσεύματος.
Ζενίθ, ο Σκουλή Μπαμπάς και ναδίρ οι άλλοι.
Να γιατί,ο Σκουλή Μπαμπάς βρίσκει θέση,στις εφημερίδες του Ρεθέμνου,ύστερα από τόσα χρόνια.
Για να δούμε,ως σε πιο σημείο εξαγνισμού,μπορεί να φτάσει τον άνθρωπο,η ηθική.
Και σε ποιο αντίθετο δρόμο να τον οδηγήσει,η καμουφλαρισμένη ιδεοκοπία.
Ο τάφος του,είναι το δωμάτιο που είναι κολλητά,στο σημερινό απολυμαντικό κλίβανο.
Σωστό μαυσωλείο.Του το 'κτισαν,οι συμπολίτες του,δοξάζοντες το έργον του.
Έτσι ο Σκουλή Μπαμπάς,έζησε σε μια τρώγλη,κάτω από τη Φορτέτζα.
Κι ήρθε το σώμα του,αναπαυτικό και μεγαλοπρεπές κονάκι μετά τον θάνατο.
Ο Σκουλή Μπαμπάς,ήταν ο καλύτερος καθηγητής,του Διεθνούς Δικαίου και ο άνθρωπος,που εφήρμωσε καλύτερα από όλους μας,τον Χριστιανισμό.
ΠΗΓΗ Κρητική Επιθεώρηση 1947
Ιωάννης Μιχ. Δογάνης
Συνταξιούχος Βιβλιοθηκάριος
http://topaliorethemnos.blogspot.com/
Φωτό απο Ρεθεμνιώτικα Νέα
Τρίτη, 28 Δεκεμβρίου 2010
Περνούμε τα πρωτα χρόνια της Κρητικής Ελευθερίας.
Ζούμε την περίοδο της Κρητικής Αυτονομίας.
Οι Τούρκοι στο Ρέθυμνο,με τα κτυπητά κόκκινα φέσα τους και τη κατακόκκινη ζώνη τους και πολλές φορές και με κτυπητά ροζ πουκάμισα,φαίνονται στο Με'ι'ντάνι,περισσότεροι από τους Ρωμηούς.
Ίσως και να μη ήσαν και η πλειονότης των,να οφείλετο μόνο στα κτυπητά χρώματα της φορεσιάς των.
Ένας γέρος Τούρκος,εβδομηντάρης,πρωί πρωί,στου Αλή Α'ι'τζή τη Βρύση τη γωνία του δρόμου που πάει σήμερο προς την Εθνίκη Τράπεζα,απο την μεργιά της Κεντρικής αγοράς μοιράζει ψωμί σε καμιά δεκαριά αδέσποτους σκύλους και μεταλλίκια (λεπτά) σε διάφορα παιδιά που τον περιτριγύριζαν.
Μπες μεταλλίκ σκουλί μπαμπά έλεγαν τα παιδιά και κείνος έβγαζε από την τσέπη του, μεταλλίκια και τα σκοπούσε στα παιδιά.
Άνοιγε ύστερα τη βρύση και πότιζε τους σκύλους.
Και σε λίγο ακολουθούμενος από σκύλους και παιδιά εξηκολουθεί το δρόμο του.
Μετριού αναστήματος,ήταν ο Σκουλή Μπαμπας.
Ιερωμένος,φορούσε γύρω στο φέσι του, άσπρο σάρ'κι.
Μελαχρινός,με γένια αραιά.
Για φόρεμα φορούσε ένα καλοφερικό μονοκόματο αντέρι,που φενόνταν,σαν καμωμένο από πάπλωμα,με κλαδωτό ύφασμα.
Ξεκάλτσωτο,με παντούφλες,ακουμούσε πάνω σε μια ψηλή ακουμπίστρα, πούμιαζε με δεκανίκι.
Αποζούσε,από μια υψηλόφρονη ζητιάνα.
Γιατί ο Σκουλή Μπαμπάς ζητούσε χρήματα μόνο από πλούσια σπίτια και μαγαζιά.
Ε!και τι εξαιρετικό είχε για να τον περιγράψωμε σήμερο.
Ο Σκουλή Μπαμπάς,οτι χρήματα,τρόφημα και ρούχα μάζευε,από τους πλούσιους,τα μοίραζε σε άρρωστους φτωχούς.
Έδιδε ακόμα,σε φτωχά παιδιά και σε αδέσποτους σκύλους.
Τα μπεγόσπιτα,φοβούνταν και σεβόντουσαν,τον καλόγηρο αυτό.
Ήξεραν,πως η φτωχολογιά τον θεωρούσε προστάτη.
Ήξεραν ακόμα,πως χωρίς να 'ναι εκβιαστής,είχε το χάρισμα της πειθώ.
Και ο Σκουλή Μπαμπάς πετύχενε στο σκοπό του.
Έτσι ο γέρως αυτός φτωχός καλόγηρος,ήταν μια ολόκληρη φιλανθρωπική οργάνωση.
Ο έχων δυο χιτώνας,δότω το μη έχοντι τον ένα.
Ασθενής ημίν και ήλθατε προς με.
Εδίψασα και μη εδώσατε να πιώ.
Σ' αυτές τις ηθικές αρχές κινούνταν ο Σκουλή Μπαμπάς.
Στη μέριμνα του αυτή για τους ανήμπορους,έβαζε μέσα και τους αδέσποτους σκύλους.
Και αυτοί δυστηχείς ήταν.
Το σπίτι του λίγο διέφερε από το πιθάρι του Διογένους.
Και αποταμίευμα δεν είχε.
Οτι μάζευε το 'διδε.Για δικό του,κρατούσε λίγο ψωμί και λίγο φα'ί'.
Δεν ξέρω τι θα έκανε ο Σκουλή Μπαμπάς αν ήτο μπέης με τσιφλίκια.
Κάνει τον άνθρωπο τόσο εγωιστή το χρήμα,ώστε δεν αποκλείεται ο ίδιος αυτός αλτρο'ι'στής,να ήταν,ως πλούσιος αδιάφορος προς την φτώχια και την αρρώστια του συνανθρώπου του.
Τον κρίνομε,ως φτωχό καλό γέρο.Ως ζητιάνο,που μάζευε για να κάνει ελεημοσήνες.
Και στην ψυχή αυτού του φτωχού,βρίσκομε,τον θρίαμβο της Χριστιανικής Ηθικης.
Βρίσκομε,τον αφανή ήρωα του σοσιαλισμού.
Τον άγνωστο μεταλλουργό,που στο διάβα του,τα ράκη που σκέπαζαν το σώμα του,έκριβαν από τους διαβάτες,το ψυχικό του μεγαλείο.
Ήταν ο Άγνωστος,συνάνθρωπος.
Η αρχή του μη γνωτώ η δεξιά σου,τι ποιεί η αριστερά σου.
Μπορούσε,ο Σκουλή Μπαμπάς,να ανοίξει ένα Γραφείο.
Μπορούσε,να εξοικονομεί ρούχα και χρήματα και συνδιάζων το... τερπνόν μετά του ωφελήμου,να την περνά φράγκα,χάρις εις την... ασθένεια του πλησίον.
Μα ο άγνωστος συνάνθρωπος,εφρόντιζε,για τους αλλους,θυσιάζων τον εαυτό του.
Μα αφού ζούσε,μέσα σε ένα κατόι,αφού δεν είχε δουλειά,αφού δεν είχε τίποτα τι εθυσίαζε.Εθυσίαζε τον οβωλόν της χήρας,εκεί που άλλοι,δεν δίνουν μέρος του περισσεύματος.
Ζενίθ, ο Σκουλή Μπαμπάς και ναδίρ οι άλλοι.
Να γιατί,ο Σκουλή Μπαμπάς βρίσκει θέση,στις εφημερίδες του Ρεθέμνου,ύστερα από τόσα χρόνια.
Για να δούμε,ως σε πιο σημείο εξαγνισμού,μπορεί να φτάσει τον άνθρωπο,η ηθική.
Και σε ποιο αντίθετο δρόμο να τον οδηγήσει,η καμουφλαρισμένη ιδεοκοπία.
Ο τάφος του,είναι το δωμάτιο που είναι κολλητά,στο σημερινό απολυμαντικό κλίβανο.
Σωστό μαυσωλείο.Του το 'κτισαν,οι συμπολίτες του,δοξάζοντες το έργον του.
Έτσι ο Σκουλή Μπαμπάς,έζησε σε μια τρώγλη,κάτω από τη Φορτέτζα.
Κι ήρθε το σώμα του,αναπαυτικό και μεγαλοπρεπές κονάκι μετά τον θάνατο.
Ο Σκουλή Μπαμπάς,ήταν ο καλύτερος καθηγητής,του Διεθνούς Δικαίου και ο άνθρωπος,που εφήρμωσε καλύτερα από όλους μας,τον Χριστιανισμό.
ΠΗΓΗ Κρητική Επιθεώρηση 1947
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου